Σ' ένα ματωμένο φεγγάρι
κρέμασα τόσα όνειρα.
Αγκαλιά τα νυχτοπούλια τα σήκωσαν
κι ακούστηκε μακρινό πλατάγισμα φτερών
καθώς τα οδηγούσαν
σε πήλινες ταξιανθίες αστεριών
και τ' ακουμπούσαν απαλά , να ξαποστάσουν
στους κρατήρες του αποσπερίτη.
Τα ματωμένα φεγγάρια
δεν δέχονταν πια άλλα όνειρα.
Ξόδεψαν τις αντοχές τους
σε ανάξιους πραματευτάδες.
Ευτυχώς τα νυχτοπούλια ξέρανε το δρόμο της υπομονής,
ευτυχώς υπάρχουν οι κρατήρες του αποσπερίτη.
( Ρ. Γέρου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου