ΠΟΙΗΣΗ

Άργησα σήμερα

κι οι λέξεις μου σκάλωσαν σ' ένα αδιέξοδο 

κλειστοφοβικό και παγωμένο!

 Τα χέρια μου έψαχναν με μανία 

να δουν το φως 

να βρουν τον κρότο της σιωπής.

Αλυσοδεμένη η γνώση

φρέναρε την πορεία στην λύτρωση! 

Κι εσύ σκυφτός, 

αλλότριος και μόνος

προχωρούσες μακριά μου 

ελεύθερος μα γέρος!

Σώπασα. Ποίηση. 

 Αφέθηκα να κοιτώ το χάος!

"Μόνο οι λέξεις σε λυτρώνουν", μου είχες πει

αντί για Αντίο!

Λάθος!

Μόνο οι πράξεις σε συγχωρούν.

Δεν έπραξες.

Δεν είπες! 

Μόνο η Ποίηση σε καθαρίζει.

Αγαπημένε!

~Ρένα Γέρου~

Ζωή μου όλη μια εικόνα

Μοσχοβολά θυμάρι, ρίγανη κι απήγανο ετούτος ο αέρας!
Και το γαλάζιο τ' ουρανού καθάριο.
Το χελιδόνι , κάθε χρόνο να βρίσκει τη φωλιά του 
Και οι αυγές, γεμάτες κελαηδίσματα!
Νάμα οι πηγές, αστείρευτες
Ψηλά στον Ελικώνα~
Μια πεταλούδα τρίχρωμη να φτερουγά ανέμελα
Κι η γάτα μου , που λιάζεται, μονάχα την κοιτά!
Γιομάτες οι μέρες της αρμονίας!
Βαθιά γραμμένες θύμισες
Έρχονται από παλιά!
Την Ευτυχία!
Σαν την προσπερνάς ... σε χάνει!

+Ρένα Γέρου